اگر بتوان کامپیوترهای کوانتومی را در مقیاس بزرگ ساخت؛ آن‌گاه بخش زیادی از مسائل بسیار سریع‌تر از دستگاه‌های الکترونیکی امروزه حل خواهند شد. 

محققان به دنبال پیدا کردن راهی هستند تا ذرات زیر اتمی درهم تنیده با هم مرتبط شوند تا بتوانند محاسباتی با پیچیدگی‌های غیرقابل تصور را انجام دهند. بخشی از این تلاش‌ها با افزایش تدریجی تعداد بیت‌های کوانتومی (qbit) صورت می‌گیرد. کیوبیت‌ها واحدهای اطلاعاتی هستند که می‌توانند به جای 2 حالت صفر و یک، در سه حالت صفر، یک و حالت بینابین قرار بگیرند! 

در سال 2010 دانشمندان توانستند 3 کیوبیت را در وضعیتی قرار دهند که تاکنون در هیچ وسیله الکترونیکی قدیمی دیده نشده بود. محققان هم‌چنین توانستند 10 فوتون را که بسته‌های بنیادی نور هستند، گرفتار کنند. اجرای قوانین گیت‌ها با استفاده از حالت‌های گرفتار و هم‌چنین طراحی روشی برای ذخیره بیت‌های کوانتومی (مشابه با حافظه کامپیوتر) پیشرفت‌های امیدوارکننده‌ای برای رسیدن به محاسبات کامپیوتر محسوب می‌شود.

به این ترتیب محاسبات کوانتومی بسیار ساده‌تر از آن‌چه قبلا تصور می‌شد انجام خواهد گرفت. ما می‌دانیم که برای اعمال قوانین کوانتومی لازم نیست با ذرات ریزی مانند اتم یا یک فوتون سروکار داشته باشیم. این ذرات می‌توانند آن‌قدر بزرگ باشند که بتوان آن‌ها را با چشم غیرمسلح دید. در سال 2010 ما هم‌چنین متوجه شدیم که کامیپوترهای کوانتومی حتی ممکن است با خطاهای زیاد کار کنند. اما به هر حال باید منتظر پیشرفت‌های زیادی در این مورد در سال 2011 باشیم.